Maine Coon rasbeschrijving
De Maine Coon kat is een natuurlijk kattenras uit Noord-Amerika. Men vermoedt dat hij oorspronkelijk afkomstig is uit Maine, één van de staten die samen New England vormen.
Dit verklaart het eerste deel van de naam. Het tweede deel verwijst naar het populaire verhaal dat hij een product zou zijn uit de kruising van halfwilde huiskatten en wasbeertjes (raccoons). Hoewel een tabby Maine Coon met zijn gestreepte volle staart wel iets weg heeft van een wasbeer, is gebleken dat dit biologisch niet mogelijk is. Algemeen wordt aangenomen dat de Maine Coon zijn ontstaan heeft te danken aan de import van halflanghaarkatten, meegenomen door zeelieden, die zich vermengd hebben met de aldaar wonende katten. Hierna deed natuurlijke selectie de rest, waarbij de kat zich aanpaste aan het ruwe klimaat van Maine.
De Maine Coon wordt in Amerika als volgt omschreven: een echte werkkat, gespierd, robuust en gemiddeld tot groot van afmeting, op zijn hoede, maar geïnteresseerd in zijn omgeving. Hij werd door natuurlijke evolutie gevormd om in staat te zijn te overleven in een ruw klimaat, min of meer onafhankelijk van menselijke hulp. In New England, zijn land van oorsprong, werd van hem verwacht dat hij in zijn onderhoud kon voorzien d.m.v. zijn dagelijkse portie melk, vers van de koe, plus zijn talenten als muizenjager. Tevens werd van hem verwacht in harmonie met andere dieren en de mens te leven; vandaar zijn beminnelijke karakter. Hoewel hij in wezen vriendelijk is, is hij toch ietwat gereserveerd en aanvankelijk wat verlegen voor vreemde mensen en situaties, een karaktertrek die bijgedragen heeft aan zijn vaardigheid om te overleven in het strenge plattelandsleven. Het is dan ook geen wonder dat deze katten bij de mensen in New England zeer geliefd waren en gekoesterd werden. Als trots van de familie werd hij dan ook meegenomen naar de vroegere Amerikaanse country fairs. Hier werden door de boerenfamilies één keer per jaar hun beste vee en landbouwproducten meegebracht en tentoongesteld om te laten beoordelen. Naast het lekkerste gebak en pa’s beste stier hoorde ook de Maine Coon hierbij.
De Maine Coon was ook op de eerste echte kattententoonstellingen rond 1870 van de partij en niet zonder succes. Een bekend winnaar was Richelieu, een ca. zevenjarige blauwe of zilvertabby kater van negen kilo die diverse malen de show stal in 1884. Helaas raakte de Maine Coon met de opkomst van de voor de Amerikanen exotischer rassen zoals Perzen en Siamezen als showkat in het vergeetboek.
Aan een groep enthousiaste liefhebbers die zich aaneengesloten hebben in de Maine Coon Breeders and Fanciers Association (MCBFA) is het te danken dat de Maine Coon opnieuw erkend werd bij alle Amerikaanse verenigingen. Bij het opstellen van de standaard stond de samenstellers niet een ver fokkersideaal voor ogen maar zij wilden het ras zo houden als het in de natuur ontstaan was.
De Maine Coon werd in 1976 in Europa geïntroduceerd door Connie Condit (cattery Heidi- Ho) en Pat Robbins (cattery Gemütlichkatze). Zij waren beiden via het Amerikaanse leger gestationeerd in West-Duitsland en werden gevraagd om hun katten op een show van de 1.DEKZV te laten zien. Het enthousiasme waarmee hun katten werden ontvangen heeft de aanzet gegeven tot de erkenning van de Maine Coon door de FIFE in 1982. De Maine Coon heeft sindsdien steeds meer terrein veroverd in geheel Europa.
(Bron: Rasclub Maine Coon)
Rasstandaard, kort samengevat;
Algemeen;
Indruk Het ras Maine Coon is groot gebouwd met een vierkante kop, grote oren, een brede borst, stevige botten, een lang, goed gespierd, rechthoekig lichaam en een lange soepel vallende staart. Goede spierkracht en stevigheid geven de kat een uitstraling van kracht en robuustheid.
Kop;
Grootte: Groot
Vorm: Gemiddeld van lengte, De snuit is vierkant, van welke kant je ook kijkt. Het profiel heeft een lichte, holle welving.
Voorhoofd Zacht glooiend.
Jukbeenderen Hoge, uitstekende jukbeenderen.
Gezicht/Neus/Snuit Gezicht en neus van gemiddelde lengte met een vierkante snuit.Een duidelijke stop kan gevoeld worden tussen de snuit en de jukbeenderen.
Kin Stevige kin, in een verticale lijn met de neus en de bovenlip.
Oren;
Vorm: Groot, breed aan de basis. De basis aan de buitenste oorrand is iets naar achteren geplaatst ten opzichte van de basis van de binnenste oorrand.
Plaatsing In een bescheiden punt uitlopend. Hoog op de kop geplaatst, iets naar buiten neigend, een oorbreedte uit elkaar geplaatst. De afstand tussen de oren wordt bij oudere katten iets groter. Lynxpluimpjes zijn gewenst. Pluimen uit de oren reiken horizontaal tot buiten de oorschelp.
Ogen;
Vorm Groot en wijd uit elkaar geplaatst. Iets ovaal, maar niet amandelvormig, lijken rond als ze wijd geopend zijn. Licht schuin geplaatst ten opzichte van de buitenste oorrand.
Plaatsing Iedere kleur is toegestaan. Heldere oogkleur is gewenst. Er is geen verband tussen oog- en vachtkleur.
Lichaam;
Structuur Stevig gespierd, krachtig, met een brede borst, groot van afmeting, met stevige botten. Het lichaam moet lang zijn, met alle delen van het lichaam zodanig in verhouding dat de indruk van een rechthoek ontstaat.
De poten zijn stevig, gemiddeld van lengte en vormen een rechthoek met het lichaam.
Voeten Groot, rond en goed voorzien van pluizen tussen de tenen. Minstens zo lang als het lichaam, gemeten vanaf de aanzet van de staart tot aan de schouderbladen. Breed aan de aanzet, uitlopend in een punt, met vol en soepel vallend haar. Het haar van de staart is lang en blijft altijd soepel vallen.
Structuur en vacht;
Structuur Een vacht voor alle jaargetijden. Dicht, kort op de kop, schouders en poten en geleidelijk langer langs de rug en de flanken, met een enigszins ruig- en volbehaarde broek op de achterpoten en lang buikhaar. Een kraag wordt verwacht. De textuur is zijdeachtig. De vacht voelt stevig aan en valt soepel. De ondervacht is zacht en fijn, bedekt met de stuggere, gladde bovenvacht.
Kleur Alle kleuren zijn toegestaan behalve de (Siamese) pointtekening, de kleuren chocolate, cinnamon, lilac en fawn en de burmese factoren. Iedere hoeveelheid wit is toegestaan.
